แสงทองของวันใหม่2

เนื้อเรื่อง

        บ่ายวันนี้มีฝนตกพรํ่าๆ อากาศเย็น เด็กชายที่แต่งตัวมอมแมม สวมเสื้อขาวที่มีรอนเปื้อนฝุ่น สวมกางเกงนักเรียนสีนํ้าตาลอ่อน รองเท้าแคะที่เต็มไปด้วยรอยดำของเท้า
        กำลังช่วยแม่ค้าขายผักนางหนึ่ง อย่างขมีขมัน ทั้งช่วยยกผัก กวาดพื้น เช้ดโต๊ะต่อไฟ บางทีก็ช่วยยกถุงผักไปส่งลูกค้า ฟ้าร้องคำรามดูน่ากลัว ฝนก็ยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง 
         เสียงยํ้านํ้าคํ่าคืนอันแสนหนาว ไปบนถนนที่ทั้งเปลี่ยวและมืด ไร้เงาของผู้คนและรถลา มีเพียงเห่าหอน ที่ดังแข่งกับสายฝน และแสงไฟที่ส่องสว่างอยู่ข้างถนน ที่เป็นเพื่อนในยามนี้
        เด็กชายคนเดิมนั่นเอง เขาเดินกอดอกก้มหน้า โดยไม่หวาดหวั่น แต่ในใจก็อดผวาไม่น้อย เขาเดินผ่านบ้านคน ไปสู่ถนนตัดผ่านทุ่งหญ้าอันเขียวขจี (แม้คํ่าคืนนี้ จะมองไม่เห็นทุ่งหญ้า แต่รู้สึกได้จากใจ)
         จากทุ่งหญ้าสู่ป่ารกชัฏ เสียงนกฮูก หมาหอน จิ้งหรีดร้องเรไร หิ่งห้อยส่องแสงระยิบระยับจำนวนมากมาย บางทีแถวนี้อาจจะมีต้นลำพูอยู่ก็เป็นไปได้
         เด็กชายตัวเล็กๆ รีบวิ่งไปอย่างไม่รีรอ พร้อมสะบัดมือไมาอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับไม่รู้สึกได้เลยว่า ในตอนนี้เขากำลังวิ่งอยู่หรือเดินกันแน่ เพราะดูเหมือนความเร็วของเขา ดูจะช้าไม่ได้ดั่งใจ
         เขามุดหายเข้าไปในป่าทางซ้าย ตรงรี่เข้าไปในบ้านเก่าๆหลังหนึ่ง ที่ทำมาจากท่อนซุกอันเก่าแก่
             "กินข้าวมาหรือยัง ลูก"
          เสียงแม่ที่กำลังเย็บปักถักร้อย อยู่บนม้าโยกเก่าๆ
              "กินแล้วจ๊ะ"
              "งั้น ก็ไปอาบนํ้าทำการบ้าน แล้วรีบเข้านอน"
            เด็กชายแบ่งเงินจาการรับจ้างส่วนหนึ่งให้แม่ ก่อนจะหายเข้าไปในเงามืด คํ่านี้ ฝนหยุดตกแล้ว และแสงจากตะเกียง ก็เริ่มหรี่ลงไปเรื่อยๆ จนมอดดับไป  หมดแล้ว เพื่อรอแสงทองของวันใหม่ต่อไป